Ongetwijfeld mis ik wat – vooral weggegooid belastinggeld – maar zolang ik Netflix nog niet uit heb, is Zomergasten niet mijn favoriete tijdverdrijf op zondagavond. Afgelopen uitzending was er blijkbaar een interessante vrouw aan het woord en iedereen weer boos omdat reacties over haar uiterlijk gingen.
Vrouwen en tv: het is een ongelukkige combinatie. Ze zijn er zogenaamd niet, degenen die op tv verschijnen zijn the usual suspects en inderdaad speelt op tv het uiterlijk van vrouwen een buitenproportionele rol. Vorige week iedereen boos omdat het over het uiterlijk van de dikke want zwangere Eva Jinek ging (die tien seconden dat ik voorbij zapte zát ze onderuitgezakt te presenteren, waarom zou je dat niet mogen benoemen?), nu iedereen boos omdat er blijkbaar teveel gepraat is over het uiterlijk van de Zomergast. Wijven. Het is ook nooit goed.
Alsof wij vrouwen ons uiterlijk onbelangrijk vinden. Niet voor niets zitten vrouwen meer dan een half uur en niet zelden een uur in de visagie voordat ze op tv mogen. Geen vrouw is er ooit op betrapt om make-uploos op tv te willen. Natuurlijk is het oneerlijk dat er oeverloos over het uiterlijk van vrouwen wordt gezeverd maar vrouwen werken er zelf aan mee: elke geposte foto moet er lekker, strak en slank uitzien. Totdat er opeens een tekst boven die zorgvuldig uitgekozen foto verschijnt: ‘zou u haar doen?’. Dan is het hek van de dam. Hypocriet gelul. Gekut, pardon. Elke vrouw die zeikt dat er gezeikt wordt over het uiterlijk van een dikke Jinek of de Zomergast, zeikt. Alsof ze zelf ’s ochtends niet in de spiegel heeft gekeken, zich niet heeft afgevraagd of die broek, het jurkje, die rok, dat shirt of bloesje haar niet ‘dik’ maakt. Of die outfit past bij de agenda van de dag. Dresscode strand vergt een ander uiterlijk dan dresscode werkoverleg. Ontkennen staat vrij, de feiten spreken voor zich. Vrouwen die wat te melden hebben, staan boven het gezeik maar heus, ook voor Femke, Kajsa en Máxima is uiterlijk onderdeel van het werk. Vrouwen die ’s ochtends de deur uitgaan zonder make-up, zijn zelden vrouwen die zich in een sociale omgeving begeven. Een sociale omgeving die vooral bestaat uit het kritische oog van andere vrouwen; mannen zien dat nieuwe kapsel, die nieuwe haarkleur, dat nieuwe lippenstiftje niet, maar ze zien wél of ze je serieus moeten nemen. Of het bevalt of niet, het uiterlijk telt. Altijd en overal. Althans bij vrouwen. Want ja, Maarten van Rossem ziet er niet uit en mag toch op tv. Klachten graag naar Shula Rijxman. Zij bepaalt wie er op tv mag – en vooral wie niet.
Terug naar de inhoud: hebben alle Nederturkjes hun eurootjes al ingewisseld voor lira’s? Of volgen ze het voorbeeld van hun grote leider, die zijn vermogen veilig in eurootjes en dollars bij elkaar houdt? Het wordt trouwens tijd voor een hoofddoek bij het journaal. Of kijken zelfs vrouwen toch liever naar Dionne?
Ebru Umar
