Als staatssecretaris van Justitie en Veiligheid is VVD’er Eric van der Brug vóór de spreidingswet. Als staatssecretaris van Justitie en Veiligheid is VVD’er Eric van der Brug vóór wet die bepaalt dat asielzoekers door heel Nederland worden verspreid om zo de druk op Ter Apel en andere lokaties te verminderen. Als staatssecretaris van Justitie en Veiligheid is VVD’er Eric van der Brug vóór de opvang van méér méér asielzoekers.
Maar als kamerlid is hij tégen. Dat die man – en in zijn kielzog in ieder geval Dilan Yesilgöz en vele andere VVD’ers – nog niet is opgenomen voor het hebben van MPS (multiple personality syndrome) is een wonder. Het is precies deze houding waardoor het vertrouwen in de politiek in het algemeen en de VVD in het bijzonder rond het nulpunt ligt. Alleen oorlogsmisdadigers, kindermishandelaars en vrouwenmeppers gebruiken dezelfde woorden om hun daden te rechtvaardigen die in strijd met alle logica, menselijkheid en fatsoen zijn. “Ik ben er ook niet blij mee maar we hebben dat zo afgesproken, het is de wet”. “Ik wil het ook niet maar het is zijn/ haar schuld dat ik me zo gedraag. Hij haalt die emoties bij mij naar boven en bovendien hebben we het zo afgesproken”. “Zo ben ik niet, maar…. we hebben het zo afgesproken. Ik mep als hij/zij me boos maakt, ik weet ook niet wat me bezielt”. Op één lijn met criminelen die voor de rechter op begrip vragen. Newsflash: het volk heeft gesproken. Dat begrip, dat is er niet. En is er nooit geweest ook. Geen VVD’er die zich er wat van aantrok; en kijk waar we nu staan.
Het wantrouwen van stemgerechtigden, belastingbetalers; simpelweg samen te vatten als Henk en Ingrid maar inmiddels ook Anne-Fleur en Roderick, Fatima en Ahmed, zeg maar doorsnee Nederlanders, ligt in het onverbloemd handelen in het nadeel van diezelfde doorsnee Nederlanders. En dat onverbloemd handelen in het nadeel van Nederland en Nederlanders, is samengevat in een regeerakkoord, een verzameling aan besluiten die de regering heeft besloten door te voeren. Of die besluiten Nederland dienen, is ze om het even. Die besluiten zijn afgesproken, dus die gaan ze uitvoeren. Als die besluiten tijdens de uitvoering totaal de plank misslaan en Nederland en Nederlanders in de problemen brengen, maakt dat niet uit. Het is immers afgesproken. Er is geen weg terug. Vinden ze in de regering. Toch grappig dat dat in een doorsnee huishouden niet zo werkt: we hebben besloten dat we dit jaar gaan sporten. Oh, de contributie van de sportschool is wel erg hoog, dat kunnen we niet betalen. Maakt niet uit joh, we hebben het besloten dus we gaan het doen, met de hele familie!
Oh, we hebben besloten dat we dit jaar ons huis gaan verkopen en verhuizen naar een grotere woning. Dat er geen woningen zijn, maakt niet uit joh, we verkopen gewoon het huis want dat hebben we besloten dus we gaan het doen.
Oh, we hebben besloten dat we dit jaar gaan astrofysica gaan studeren. Dat we allebei te dom zijn om te begrijpen waar het over gaat, maakt niet uit. We hebben het besloten dus we gaan het doen.
Besluiten die in geen enkel Nederlands gezin ooit genomen zijn. Maar in het huwelijk dat coalitieakkoord heet, gaan we door totdat het aantal asielzoekers groter is dan het aantal Nederlanders. En dan gaan we nog door. Totdat de woningnood groter is dan het jaarlijks aantal migranten dat naar Nederland komt. En dan gaan we nog door. Totdat de toeslagenouders allemaal zelfmoord hebben gepleegd. En dan gaan we nog door. Totdat de klimaatcrisis van ons gewonnen heeft. En dan gaan we nog door.
Het wantrouwen in de politiek in het algemeen en in politici in het bijzonder komt door het handelen van politici zelf. Komt door het praten van politici zelf. Komt door de inzet van communicatie-, imago- en beeldvormingsexperts. Experts die er niet op gericht zijn om Nederland en Nederlanders te beschermen voor onzinnige politieke besluiten. Experts die er alles aan doen om die onzinnige politieke besluiten te verpakken als cadeautje. Ministers en staatssecretarissen handelen in het belang van onzinnige coalitieakkoorden waarbij geen Nederlander gediend is behalve de ministers en staatssecretarissen zelf. Ministers en staatssecretarissen die die onzin uit hun strot krijgen, met twee monden en een gespleten tong praten, zouden verlost moeten worden uit hun lijden. Het zou de rest van Nederland in één klap verlossen van hún lijden.
Ebru Umar
