De term ‘wetenschapsjournalist’ moet uitgevonden zijn voor scribenten met een minderwaardigheidscomplex. Als man zul je iets moeten om je te onderscheiden van de andere mannen, als vrouw – tja, als vrouw. Dat een Asha ten Broeke zich wetenschapsjournalist noemt, vat de gehele discipline al samen.
Dat qrona-chroniqueur Maarten Keulemans zich óók zo noem, heeft hem eoa journalistieke prijs opgeleverd. Voor het zo braaf verkondigen en verdedigen van het overheidsbeleid in 20-22. Voor het zo afgemeten angstzaaien voor die kutgriep. Voor het, laten we gewoon eerlijk zijn: spreekbuis van de macht zijn in de Volkskrant. Zonder Maarten Keulemans was de angst en de bevel-ist-befehl orders opvolgen bereidheid een stuk minder geweest in 20-22.
Niet dat de man dat toegeeft. Moet hij weten. Wat de qrona-chroniqueur wél beweert is dat ik stijf zou staan van de haat. En dat ik nog nooit ook maar één stuk van hem heb gelezen. En dan de uitsmijter: ‘Je bent een ophitser die er mede verantwoordelijk voor is dat m’n gezin doodsbedreigingen krijgt. Rieken en fakkels.’
Nee, ik kan niet citeren uit zijn stukken en nee, ik vertik het om zijn stukken te google juist om eruit te citeren laat staan dat ik ze tegenwoordig nog lees. Ik lees geen verlengstukken van de macht. Dat dat een fout is, weet ik. Mijn opa las altijd alle Turkse kranten. Je moest immers weten wat de tegenpartij beweerde. Mijn opa was een betrokken man, in een tijdperk waarin betrokkenheid nog zin had. Anno 2024 moet je een zielige allochtoon zijn die gered moet worden door de blanke man die niets anders kan dan zich wetenschapsjournalist noemen. Om mij vervolgens de schuld van bedreigen in de schoenen te schuiven.
Laat ik duidelijk zijn, Maarten Keulemans: ik werd al bedreigd toen Theo van Gogh nog leefde en jij jezelf nog als ‘wetenschapsjournalist’ moest uitvinden. De bedreigingen aan mijn adres hebben zich gematerialiseerd in vrijheidsberoving, landarrest, verhuizen uit een stad, nooit meer naar Turkije kunnen en al jaren het zoeken naar een nieuwe balans van leven. Bedreigd worden is geen wedstrijd, bedreigd worden is het ergste wat je kan overkomen. Zelfs mijn ergste vijand wens ik iets beters toe dan bedreigd worden.
Maar schuif vooral mij de bedreigingen aan jouw adres en dat van je gezin in de schoenen. De armoe waarmee je dat meent te moeten doen, tekent je nog meer dan jezelf ‘wetenschapsjournalist’ noemen. Dat jouw leven mijn schuld is – en de klimaatcrisis, de asielcrisis, de kabinetscrisis en de wooncrisis ook natuurlijk – is een gegeven waarmee ik al leef sinds de dag dat ik schrijf. Als je niet meer weet wat je moet zeggen, geef je mij gewoon de schuld van alles. Of GeenStijl. Dat lucht op.
Nee Maarten Keulemans. Ik haat je niet. Ik minacht je alleen maar. Oh sorry. Waar ‘minacht’ staat hoort eigenlijk ‘medelijden’ te staan. Dat is het enige wat je voor Volkskrant scribenten kunt voelen.
Ebru Umar
