Dé hamvraag is altijd: wie heeft er wat te winnen bij een kabinetsval? NSC niets, die bestaan straks niet meer; áls ze al de verkiezingen ingaan. VVD niet veel: ze hebben een kabinet met Wilders mogelijk gemaakt en de helft van de achterban zal Dilan dat niet vergeven. BBB kan het zich niet permitteren om te vallen over een huurbevriezing waar ze zelf een minister voor geleverd hebben, dus dan is een ‘onhandelbare’ Wilders een mooi excuus.
Welkom bij Ebruland. Je steunt me door een abonnement te nemen. Dank je wel!
Wilders for President
De PVV-stemmer krijgt eindelijk waar voor z’n geld: dit is de man op wie ze gestemd hebben. Dit is de man die ze wilden zien als MinPres. Dit is de man die teksten uitspreekt waar ze wat aan hebben. Dit is de man die zoveel geeft om Nederland en Nederlanders, dat hij een stap opzij deed en het torentje overliet aan Schoof. Dat er vervolgens niets terechtkwam van de uitvoering van Wilders’ plannen, zal de PVV niet kwalijk worden genomen. De uitvoering lag in handen van Schoof en co, en de oppositie wilde maar één ding: wég met dit kabinet. Iedereen is tégen de PVV, iedereen heeft de PVV tégengewerkt. En dus kwam er een persvergadering waarbij Geert Wilders heel duidelijk was: er is een grens bereikt.
Eerlijk is eerlijk: geen dag te vroeg. Die grens was al eeuwig bereikt, überhaupt al door de vanzelfsprekendheid dat Wilders geen premier mocht worden. Wie daarbij geduld kan opbrengen voor het gedrein van Omtzigt, verdient sowieso een lintje – of tien. Tel daarbij op dat de VVD deze onzin mogelijk maakte in plaats van áchter Wilders te gaan staan en hem te steunen als premier. De enige constructieve partij in het geheel was nog de BBB, die van meet af aan stelde dat de grootste partij mee moet doen. Wat we kregen was niet het strengste asielbeleid ooit, maar de grootste farce ever. Elk woord dat Marjolijn Faber uitte, werd met haat bejegend door ambtenaren, Tweede Kamerleden en media. Geen woord werd gehoord, geen logica begrepen en geen fatsoen geboden. Om met GeenStijl te spreken: Marjolijn Faber en haar plannen moesten deaud – en dus spoelen er nog steeds te veel asielzoekers aan in Nederland, zitten de opvangcentra vol, gaan er sociale huurwoningen naar statushouders in plaats van naar Nederlandse jongeren, komen er nareizigers op nareizigers, en zal het aantal ‘steekincidenten’ de komende jaren alleen maar stijgen. Maar noem vooral Wilders een racist, terwijl je er als pers bij staat en keurig verslag doet hoe Nederland naar de gallemiezen wordt geholpen door deugers die denken dat de wereld een maakbaar samenspel is van happy shiny people die kumbaya zingen zonder vrouwen te onderdrukken.
Be ready
Ik draaf door maar niet als ik zeg dat we voor het einde van het jaar weer mogen stemmen. Het circus gaat weer beginnen en de vraag is niet óf het kabinet valt, maar wanneer het valt. My two cents: voor het zomerreces van 4 juli. Dan kunnen ze tijdens de zomer hergroeperen, en verkiezingen houden in oktober. Voor de feestdagen moet er dan een volgens kabinet staan. Wie nu al inzet op een mooie comeback voor Henri Bontenbal, houdt geen rekening met de woede van de hardwerkende Nederlander. Wie Wilders naait, naait met nog veel meer gemak de Nederlandse belastingbetalende burger. Sterker nog: die belastingbetalende Nederlandse burger weet niet anders dan dat ‘ie genaaid is door de politiek. Niet door Wilders, maar door de anderen. Wilders toonde leiderschap door open te staan voor samenwerking, Wilders toonde compassie door de idiote eis van huurbevriezing (dat populisme zij hem vergeven want heel de fakking Tweede Kamer viel voor het populisme van Hugo de Jonge waardoor Nederlanders nooit meer aan een eigen woning zullen kunnen komen). Wilders houdt voet bij stuk door islamisering een halt toe te willen roepen.
Hij zal niet gesteund worden. Wat rest zijn verkiezingen. Ik ben er klaar voor.
Ebru Umar
