Leven we alweer dag 5?
Het zal.
De drukte overal, maar echt óveral zegt maar één ding: lockdownschmockdown. Niet dat je relaxt kunt winkelen of de kroeg in kunt duiken maar al het andere kan gewoon wél.
Wederom vrienden afzetten om op vakantie te gaan.

Naar de taxateur om te horen wat de waarde van m’n nieuwe dingetje is. Die me vergeten bleek te zijn en met het schaamrood op zijn kaken beloofde einde dag erop terug te komen. ‘Sorry Ebru, ik zit al in vakantiemodus, zat allemaal dingen af te ronden. De jongens zijn er wel ingedoken hoor maar je begrijpt dat ik er ook nog naar moet kijken’. Ik begrijp het prima.
Tijdens een theetje met Koekela in het Erasmus MC werd ik gebeld: “Je moet nú naar de verbouwing, de man die de aarde komt prikken, staat voor de deur.” 24 uur geleden had ik niet geweten wat ‘aarde prikken’ betekende, vandaag kan ik uitleggen dat de meterkast op de bouwplaats niet geaard bleek te zijn. Klasse elektricien die binnen 24 uur een bedrijf bereid vond om aarde te komen prikken. Voor het pand, de aannemer moet nog een mantelbuis 50/ 60 aanbrengen en dan hop naar het aardblokje tegen de muur van de meterkast en dóór. Supervriendelijke man die het fixte.
En verder? Boodschappen. Morgen komen vrienden uit Turkije. Hoeveel geen idee. Kunnen er twee zijn, kunnen er vier zijn. Misschien zijn het er wel tien. Als de vliegtuigen vliegen, zullen ze toch ergens onderdak moeten krijgen. En zo ongastvrij als Hugo en Mark zijn, ben ik gelukkig niet. De Albert Heijn in Kralingen was stervensdruk, de Lusthofstraat deed er niet voor onder en uiteindelijk eindigde ik thuis, smachtend naar een lockdown.
Die we hebben, schijnt tot 1 maart te gaan duren.
Net zo ongeloofwaardig als het lijstje met namen van bewindslieden dat is ‘uitgelekt’.
Niet normaal maken wat niet normaal is mensen. Dag 5, 22 te gaan, zit erop. NEXT!
Nog even dit: mijn columns zijn gratis te lezen. Wil je me steunen (dank je wel!), dan kan hier– te gek!