Ja je kon erop wachten: boze mensen. Teleurgestelde mensen. Mensen die menen dat je geen ruggengraat hebt. Of ‘het systeem’ in stand houdt. Tja. En dat terwijl de waarheid heel simpel is: ik wil in 2022 naar de sportschool. Ik wil naar het theater. Ik wil naar concerten. Ik wil reizen.
Ik wil geen prik, omdat het belachelijk is om toegang tot het normale leven te krijgen mits je geprikt bent. Dat die prik ‘beschermt’: het zal. Dat ik ernstig betwijfel of ik die bescherming nodig heb, staat nog recht overend. Het is idioot om je te laten prikken tegen een ‘ziekte’ waar 98% lachend doorheenfietst. Maar de idioten gekozen op 17 maart 2021 hebben besloten dat het leven op slot gaat vanwege de ‘pandemie’, de bangerikken hebben toegeven aan ‘het systeem’ door alleen geprikten toe te laten in hun midden. Zij zijn degenen die deze samenleving hebben helpen vormgeven; Koninklijke Horeca voorop. Evenementenbranche erachteraan. Sportscholen met ongeprikte sportbilly’s en hun QRchecks. Allemaal toegegeven aan de overheid om ongeprikten uit te sluiten. Wil je je in de levende kringen begeven, moet je of fraude plegen of conformeren. Fraude is aan mij niet besteed, conformeren ook niet. Maar als ik mijn geest gezond wil houden in 2022, iets wat me de afgelopen 20 maanden maar met moeite lukte, moet ik over mijn schaduw heenstappen. Het kostte moeite, overredingskracht. Een belletje uit Zwitserland van een vriendin die twee keer uit de prikrij was gestapt en uiteindelijk door haar man, arts, toch geprikt is: “Ebru, ik bedacht dat het misschien goed is als je met mijn man praat over je twijfels, ik gun je gewoon dat je weer relaxt kunt leven”. Gewoon lief. De tijdelijke huisgenoot, arts, die wekenlang enthousiast aanbood mij te prikken – ook al zo lief. De omgeving die minstens 1x per week verzuchtte niet spontaan op stap kunnen zonder dat ik me liet ‘testen’ – wat een fake business is dat, dat testen. Het kwam me prima uit, dat dan weer wel.
Dat vaccins ten minste cq. slechts tijdelijk helpen, geloof ik wel. Dat er een groter plan achter zit, ook; het is een idioot voornemen om de wereld te prikken. Ik ben altijd open geweest en ook nu weer: het zijn zieke geesten die bedenken om mensen uit te sluiten van het normale leven, tenzij ze geprikt zijn, en het zijn nog ziekere geesten die eraan meewerken.
Na 20 maanden aan de zijlijn gestaan te hebben, eis ik mijn plek in de samenleving weer op. En ja, ik weet dat die prik geen eeuwige vrijheid garandeert; eikels als Hugo de Jonge en andere politici hebben de macht over onze vrijheid. Maar niet omdat ík of anderen geprikt zijn. Wél omdat instituties in dit land conformeren aan het beleid omdat anders hun bestaansrecht ophoudt. Dáár kun je terecht boos op worden. Of teleurgesteld over zijn. Maar dat ik de boksbal ben, tja. Het zal. Dáár heb ik me vanaf mijn allereerste column in 2003 al bij neergelegd.
Ebru Umar
