Er liep een man uit de vrouwen-wc.
Een man. Van het soort waar je aan denkt als je aan een man denkt. Ja, hoe omschrijf je vandaag de dag een man? Anders dan: man?
Toegegeven, het symbool bij de ingang van de vrouwen-wc was vreemd maar toch duidelijk een vrouw: een poppetje met een jurk aan. Niet dat ik een jurk aan had maar ik begreep: hier moet ik zijn, niet in die andere wc. Dus toen beide vrouwen-wc’s bezet bleken, bleef ik wachten. Er kwam een vrouw de wc-ruimte in, liep op een wc af en drukte een deurkruk naar beneden; “ze zijn bezet,” zei ik. “Allebei.”
De vrouw wachtte.
Net als ik.
En toen liep er een man uit de wc.
Even keek ik vreemd op. Hij liep ook meteen door, zonder zijn handen te wassen. “Dit is toch de vrouwen-wc,” vroeg ik de vrouw die nog op haar beurt wachtte omdat ik eerst was. “Ja,” zei ze. “Waarschijnlijk heeft ‘ie zich vergist”. O ja. Dat kan. Idiote moderne symbolen tegenwoordig. Ik maakte gebruik van de wc, waste na afloop mijn handen en keek bij het verlaten van de wc-ruimte nog ‘ns op de deur: onmiskenbaar de vrouwen-wc. Ik zat goed. Poppetje met een jurkje. Het andere poppetje had een breed, V-shaped torso. Een mannetje.
Achteloos stuurde ik een tweet de wereld in: “moet ik het nou echt normaal gaan vinden dat er een man uit het vrouwentoilet loopt?”. Vervolgens vergat ik het voorval – er moesten kussens voor de tuinstoelen gekocht worden. Een opgave waar de homo-verkoper van de Sissy-boy me vol overgave bij hielp. Ik rekende een godsvermogen af voor 8 kussens, vier om op te zitten (twee met rode motieven, twee met groen/blauwe), vier om tegenaan te leunen (geel). Ik twijfelde of ik niet alle kussens in dezelfde kleur moest kopen, maar de verkoper vond het juist leuk, dat twee om twee. En iedereen weet: bij twijfel áltijd naar een design-homo luisteren. De heeft gewoon altijd gelijk. PUNT.
Uren later bleek ik het internet gewonnen te hebben. Vooral toen er een grietje gereageerd bleek te hebben die meende dat het ook normaal was dat er mannen uit de wc thuis komen. Gék word ik van dombo’s die appels met peren vergelijken. Thuis lopen geen vreemde mensen rond. En wie zegt dat ik het erg vind als er man van de vrouwen-wc gebruikt blijkt te maken? Ik had het alleen niet verwacht. Er stond een symbool. Symboolvrije wc’s: prima. Woke-gedoe wc’s: be my guest, serieus what ever. Maar als ik een wc-ruimte binnenstap die bedoeld is voor vrouwen, verwacht ik er geen man.
Tegenwoordig schijnt die veronderstelling alleen al kwetsend te zijn. Want wie man of vrouw is, tja, daar gaat de man of vrouw in kwestie zelf over. Vandaag kun je man zijn, morgen vrouw. En heus, ik ga mee in de moderne wereld: ik heb een deurbel met een app op mijn telefoon, mijn printer doet het op wifi, mijn iphone en ik zijn onafscheidelijk, mijn laptop krijgt hartjes van me, mijn kat heeft wel 10 minuten met een GPS tracker rondgelopen voordat ‘ie ‘m kwijt wist te raken en tegenwoordig weet ik zelfs hoe het CMS van WordPress werkt. De volgende stap is een elektrische auto en gras in mijn tuin, nog even en ik hou mijn kat binnen omdat dat beter is voor de beestjes en note to self: installeer een bijenhotel in de tuin. Dus heus, mij maak je niet gek met je wokiness.
Het enige wat ik moet leren, is ophouden met reageren op dombo’s. Gekken die je expres willen kwetsen. En mensen die leven voor een uithaal waarmee ze denken dat ze je kunnen cancellen. De triestheid is intens. Joh, maak gebruik van elk toilet dat je wilt, man vrouw of alfabet – whatever makes you tick. Ik ben een vrouw. En als het écht moet, omdat de wc te goor of druk is, loop ik wel door naar huis. Dat is namelijk wat al die vieze toiletten waarmee wij in ons vrouwelijk bestaan zijn geconfronteerd, ons geleerd hebben: onze plas ophouden.
Nu jullie weer, mannen.
Nog even dit: mijn columns zijn gratis te lezen. Wil je me steunen (dank je wel!), dan kan hier– te gek!