Wat een dramatisch bericht op de Telegraaf, waarin beschreven wordt hoe jullie je personeel informeren over een ‘donkere ochtend, bedreiging voor de samenleving‘.
Ik wist niet dat BNNVARA zo bang is voor democratie. Zo bang voor een objectieve kijk op de samenleving, zo bang voor Nederlanders? Ik wist wel dat BNNVARA groots is in het uitsluiten van mensen, in het belachelijk maken van mensen en in het cancelen van alles en iedereen die niet ‘past’ in jullie wereldbeeld. Dat júllie een bedreiging voor de samenleving zijn, dat weet ik al mijn hele schrijvende carrière. Ik neem jullie daarom ook graag mee naar mijn ervaring met BNNVARA, naar mijn ervaringen met uitsluiting, naar mijn ervaring met onveilig gedrag: door BNNVARA medewerkers.
Patrick Lodiers
Zullen we beginnen bij Patrick Lodiers? Dat is zo’n verlopen jongen waarvan er een heleboel rondlopen bij elke omroep. Jullie omroepmensen kicken erop, van die semi-hippe jongens die zich popi-jopiegedragen. Toen ik mijn razendpopulaire interviewpagina schreef voor Libelle, benaderde ik hem regelmatig. Het dedain waarmee hij me te woord stond, is kenmerkend voor jullie personeel (Sophie van Khalid en Sophie, die gast van de wereld draait door, Mathijs nogwat, Marcel van Roosmalen, Gijs Groenteman). O wacht, is het geen personeel, zijn het slechts freelancers? Het maakt niet uit, deze mensen staan voor BNNVARA. Nogmaals: het dedain van ál deze mensen voor mij heb ik keurig ondergaan. Ik schreef immers voor het grootste blad van Nederland, Libelle. Mij maak je niet gek. Maar het gedrag van deze lieden is zwaar onbeschoft, discriminerend en hautain. Ja, normaal zou ik er niet al te veel woorden aan vuil maken, wat zeg ik, ik heb er jaren niet al te veel aandacht aan besteed maar nu jullie een brief naar je personeel schrijven over ons onveilige Nederland, wil ik graag delen hoe onveilig jullie wereld, met jullie personeel voor mij is (geweest). Patrick Lodiers dus. Zijn laatdunkende afwijzing was standaard als volgt: “Wij van BNNVARA, wij willen niet in de Libelle”. Dat is dus twee miljoen Nederlanders uitsluiten he, want dat is zo’n beetje het lezersbereik van Libelle. Twee miljoen Nederlanders uitsluiten, het zit in jullie DNA lijkt wel. Totdat jullie kijkcijfers kelderden, toen was Libelle (maar vooral ik) opeens wel goed genoeg. Mensen kleineren, jullie personeel is er zo goed in.
Blondie Sophie
Sophie had dezelfde tekst. ‘Nee, wij van BNNVARA, wij willen niet in de Libelle’. Totdat het ‘ns moest van jullie want tja, de kijkcijfers. Oh wat heb ik toch een hekel aan opportunisten, ik walg van ze. Maar ja: ik had twee miljoen lezers, en die diende ik graag (ik wél). De lol van de afwijzing die jullie personeel heeft, de zin in het kleineren: het is zum kotzen. Dan kun je zeggen dat je (=ik) zaait wat je oogst, maar hey, ik heb mezelf er nooit op voorgestaan te deugen. Ik ben een halve autist, what you see is what you get en liegen kan ik niet. Ik moet wel eerlijk zeggen dat Sophie me later nog wel een zetje heeft gegeven om mijn borsten te verkleinen. Ze stond geweldig op een foto in de LINDA. waarop ik op Twitter verzuchtte zulke borsten te willen. Een week later kon ik terecht bij de Veldhuis kliniek. De kracht van Twitter is net zoiets als een democratie. Maar laten we verder gaan naar de mensen die zo goed zijn in uitsluiten en anderen kleineren, anderen die niet blond zijn en deugen, anderen die niet hip en happening zijn omdat ze vrouw zijn: Marcel van Roosmalen.
Marcel
Week in week uit mag Marcel de grootste bullshit uitkramen bij de NIEUWSBV. het heet een column, je kent ze wel, ze betalen mijn leven en hypotheek, I LOVE EM! Vrijheid van meningsuitinggalore, ga je gang maar weet je? Toen ik voor GeenStijl schreef, of voor METRO, werden mijn columns genegeerd door jullie allemaal. En toch werd ik gelezen want ik moest gecanceld, ik moest genegeerd, ik was een racist, ik was walgelijk, ik moest vooral ontslagen bij Libelle. De ruggengraat van mijn toenmalige hoofdredacteur Franska Stuy was massive. Ik bleef. Wat zo fascinerend is dat Marcel de meest gore shit ook over mij uitkraamt en dat dat toegejuicht wordt, zonder dat de troepen opgeroepen worden om hem te cancellen of negeren, zonder dat hij een racist is of walgelijk. Laat staan dat hij ontslagen moet worden. Jullie én jullie omroep Suzannne en Lonneke, meten met twee maten: die van de (lelijke) blanke man maar wél vader van drie kinderen en die van de single vrouw van allochtone komaf. Waar haalt die rare vrouw het vandaan om de teksten te uiten die ze uit, terwijl ze dienstbaar en dankbaar moet zijn en vooral moet deugen?! Cancellen die hap, negeren. Tenzij je Marcel heet.
Mathijs
Dat negeren ging voor Mathijs en Dieuwke van de Wereld Draait door goed af. De enige columnist van Nederland die in élk huishouden gelezen werd maar nooit werd uitgenodigd voor DWDD. Uitsluiten was nog nooit zo groot, zo belangrijk, zo’n daad van verzet, zo geweldig. Jullie soort Suzanne en Lonneke, samen met de Mathijsen, Marcels, Sophies en Patricks, is zum kotzen. Jullie maken Nederland denken jullie. Jullie bepalen wat Nederland moet eten, drinken, denken en stemmen. Guess what? Nederlanders hebben een eigen wil. Nederlanders zijn jullie beu. Nederlanders zijn het eigenlijk wel helemaal met jullie eens: er is een bedreiging voor Nederland, een bedreiging die al jaren gaande is. En die bedreiging heet Publieke Omroep, BNNVARA in het bijzonder.
Brand New Day
Een donkere ochtend? Jullie hebben geen idee van de brand new day die is aangebroken. De zon is weer gaan schijnen. Eindelijk. Want ondanks dat jullie twee vrouwen zijn, die denken dat jullie de inclusiviteit hebben uitgevonden, zijn jullie de grootste bedreiging voor vrijheid. Er zijn columnisten die zich voor minder van kant hadden gemaakt door het gedrag van júllie medewerkers. Jullie van BNNVARA zijn oprecht walgelijk. Toch hoop ik dat ook voor jullie de donkere ochtend optrekt en de zon zal schijnen. En dat personeel van jullie, wil ik met liefde een peptalk geven over deze ‘donkere ochtend’, deze ‘bedreiging voor de samenleving’. Stap ‘ns ff uit je bubbel, wees ook welkom in Nederland. En vergeet één ding niet: jullie budget is ook óns belastinggeld. Bel je me, Suzanne en Lonneke? Dan kunnen we het over jullie onveilige werkomgeving hebben, die toch zeker een bedreiging is voor de samenleving op deze donkere ochtend.
Ebru Umar
